آزمایش آنتی بادی ضدهسته(ANA) آزمایش تشخیص آنتی بادی ضد هسته،مقدار والگوی آنتی بادی هایی را که بر علیه بدن شما عمل می کنند(واکنش های خودایمنی) در خون شما تشخیص می دهد. به طور طبیعی سیستم ایمنی موجودات توانایی تشخیص سلول‌های خودی از بیگانه را دارد و به محتویات سلول‌های خودی پاسخ نمی‌دهد. وظیفه آن مبارزه با عوامل بیگانه مثل ویروس‌ها، میکروب‌ها و سلول‌های خودی تغییر یافته (سلول‌های سرطانی) می‌باشد. خودایمنی موقعی است که واکنش ایمنی علیه سلول‌های سالم خودی اتفاق بیافتد هر بیماری ای که نتیجه این پاسخ نامتعارف ایمنی باشد بیماری خودایمنی نامیده می‌شود. بیماری‌های خودایمنی می‌توانند سیستمیک و غیراختصاصی باشد یا ایمنی به‌طور اختصاصی علیه عضو خاصی ایجاد شود.در نوع سیستمیک عمدتاً آنتی‌بادی علیه غشا سروزی تولید می‌شود که بیماری لوپوس اریتماتوسیستمیک اصلی‌ترین آن می‌باشد. و بیماری‌های عضوی اختصاصی شامل موارد زیر می‌باشد که روز به روز به تعداد آن افزوده می‌شوند که از جمله میتوان به بیماری های آلوپسی آره آتا، سلیاک، دیابت نوع 1، بیماری گروز، بیماری‌های التهابی روده (IBD)، (MS)، پسوریازیس، میاستنی‌گراویس و غیره اشاره کرد. یک آزمایش آنتی بادی ضدهسته در کنار علائم بالینی،معاینات بدنی و دیگر تستها برای تشخیص یک بیماری خود ایمنی به کار می رود. آزمایشANA برای تشخیص مشکلات و بیماری های سیستم ایمنی مانند موارد زیر بکار می رود: - آرتریت روماتوئید - لوپوس - پلی میوزیت - اسکلودرما - سندروم شوگرن این آزمایش نیاز به آمادگی قبلی ندارد.مقدار والگوی آنتی بادی هایی که بر علیه بدن شما عمل می کنند در خون شما تشخیص می دهند.چنانچه مقداری بیشتر از حد نرمال از آنتی بادی در خون باشد،جواب آزمایش مثبت است
