آنفلوانزا چیست؟ آنفلوانزا یک عفونت ویروسی است که سیستم تنفسی فرد (بینی، گلو و ریه ها) را مورد تهاجم قرار می دهد. (در لاتین) آنفلوانزا معمولاً «flu» خوانده میشود،اما همان ویروس «آنفولانزای معده» که موجب ایجاد اسهال واستفراغ میشود، نیست. در بیشتر افراد، آنفولانزا به خودی خود برطرف میشود. اما گاهی اوقات آنفولانزا و عوارض آن می تواند کشنده باشد. افرادی که با بیشترین خطر بروز عوارض جانبی آنفولانزا همراه هستند عبارتند از: کودکان خردسال زیر ۵ سال و به ویژه کودکان زیر ۱۲ ماه بزرگسالان بزرگتر از ۶۵ سال ساکنان خانه های سالمندان و سایر مراکز مراقبت طولانی مدت زنان باردار و تا مدت زمان دو هفته پس از زایمان افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانندآسم، بیماری قلبی، بیماری کلیوی، بیماری کبد ودیابت افراد بسیار چاق که شاخص توده بدنیآنها ۴۰ یا بالاتر است علائم آنفلوانزا آنفولانزا در ابتدا ممکن است با داشتن علائمی مانند آبریزش بینی، عطسه و گلودرد مشابه سرماخوردگی به نظر برسد. اما سرماخوردگی معمولاً به آرامی بروز می کند، در حالی که آنفولانزا به طور ناگهانی روی می دهد؛ و با اینکه سرماخوردگی می تواند آزاردهنده باشد، اما معمولاً آنفولانزا حس بسیار بدتری ایجاد می کند.علائم و نشانه های شایع آنفولانزا شامل موارد زیر هستند: تب بالای ۳۸ درجه سانتیگراد درد عضلانی لرز و عرق سردرد سرفه خشک و مداوم خستگی و ضعف گرفتگی بینی گلو درد علت ابتلا به آنفلوانزا ویروس های آنفولانزا با سرفه، عطسه یا حرف زدن فرد مبتلا، به صورت قطراتی در هوا انتقال یابند. فرد می تواند با استنشاق مستقیم قطرات، یا لمس یک شیء – مانند تلفن یا صفحه کلید رایانه – میکروب ها را گرفته و سپس آنها را به چشم ها، بینی یا دهان خود منتقل کند. افراد مبتلا به ویروس احتمالاً از روز شروع علائم یا حتی تا حدود پنج روز پیش از شروع علائم، ناقل هستند. کودکان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف ممکن است برای مدت زمان طولانی تر ناقل باشند. ویروس های آنفلوانزا به طور مداوم در حال تغییر اند و مرتباً سویه های جدیدی درحال ظاهر شدن هستند. در صورتی که فرد در گذشته به آنفلوانزا مبتلا شده باشد، بدن وی قبلاً آنتی بادی هایی را برای مبارزه با آن سویه خاص ویروس ساخته است. اگر ویروس های آنفلوانزا آینده مشابه به مواردی باشد که فرد قبلاً از طریق بیماری یا بواسطه ی واکسیناسیون با آنها روبرو شده است، این آنتی بادی ها ممکن است از بروز عفونت جلوگیری کرده یا از شدت آن بکاهند. اما آنتی بادی ها ضد ویروس های آنفولانزایی که فرد در گذشته با آنها روبرو شده است، نمی توانند وی را در برابر سویه های جدید آنفولانزا که از نظر ایمنی بسیار متفاوت از گذشته هستند، محافظت کنند. عواملی که ممکن است با خطر افزایش ابتلا به آنفلوانزا یا عوارض آن همراه باشند، عبارتند از: سن:آنفلوانزای فصلی عموماً کودکان زیر ۱۲ ماه و بزرگسالان دارای سن ۶۵ سال یا بالاتر را مورد هدف قرار می دهد. شرایط زندگی یا کار: احتمال ابتلا به آنفلوانزا در افرادی که همراه با بسیاری از ساکنان دیگر در مراکزی مانند خانه های سالمندان یا پادگان های نظامی زندگی و کار می کنند، بیشتر است. افرادی که در بیمارستان بستری هستند نیز در معرض خطر بیشتری هستند. ضعف سیستم ایمنی:درمان های مربوط به سرطان، داروهای ضد رد پیوند، استفاده طولانی مدت از استروئیدها، پیوند عضو، سرطان خون یا ایدز می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند. این امر می تواند ابتلا فرد به آنفولانزا را تسهیل کند و همچنین ممکن است خطر ابتلا به عوارض را افزایش دهد. بیماری های مزمن: بیماری های مزمن، شامل بیماری های ریه مانند آسم، دیابت، بیماری های قلبی، بیماری عصب شناختی یا تکوین عصبی، ناهنجاری مجاری هوایی و بیماری های کلیوی، کبدی یا خونی، ممکن است خطر عوارض آنفلوانزا را افزایش دهند. مصرف آسپرین در سنین پایین تر از ۱۹ سال:افرادی که سن آنها کمتر از ۱۹ سال است و برای مدت طولانی تحت درمان با آسپیرین قرار دارند، در صورت ابتلا به آنفلوانزا در معرض خطر ابتلا به سندرم ری (Reye’s syndrome) هستند. بارداری: احتمال بروز عوارض آنفلوانزا در زنان باردار، به ویژه در سه ماهه دوم و سوم، بسیار زیاد است. همچنین احتمال بروز عوارض مربوط به آنفلوانزا تا دو هفته پس از زایمان نیز زیاد است. چاقی:افراد دارای شاخص توده بدنی۴۰ یا بیشتر، با افزایش خطر ابتلا به عوارض ناشی از آنفولانزا همراه هستند. عوارض ابتلا به آنفلوانزا آنفولانزای فصلی در صورت جوان و سالم بودن فرد معمولاً جدی نیست. اگرچه ممکن است هنگام ابتلا به آن احساس بدی داشته باشید، اما معمولاً آنفولانزا طی یک یا دو هفته، بدون داشتن اثرات ماندگار از بین می رود. اما کودکان و بزرگسالان در معرض خطر بیشتری برای بروز عوارضی مانند موارد زیر هستند: پنومونی (ذات الریه)،برونشیت،وخیم شدن آسم،مشکلات قلبی،عفونت گوش پنومونی جدی ترین عارضه است. این عارضه در بزرگسالان مسن و افراد مبتلا به بیماری مزمن می تواند کشنده باشد. پیشگیری از آنفلوانزا مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) بر انجام واکسیناسیون سالانه آنفولانزا برای همه افراد دارای سن ۶ ماه یا بالاتر توصیه می کند. هر واکسن آنفولانزای فصلی سالانه در برابر سه یا چهار ویروس آنفولانزا که انتظار می‌رود بیشترین عمومیت را در طول فصل انفلانزا سال داشته باشند، محافظت ایجاد می کنند. واکسن به صورت تزریقی و به صورت اسپری بینی در دسترس است.
